1- استادیار گروه حقوق، واحد تربت حیدریه، دانشگاه آزاد اسلامی، تربت حیدریه، ایران.، 2- دکترای حقوق خصوصی، واحد تربت حیدریه، دانشگاه آزاد اسلامی، تربت حیدریه، ایران.
چکیده: (35 مشاهده)
آب به‌عنوان یکی از بحران‌های کنونی جهانی به‌ویژه ایران به شمار می‌آید. حق بر آب به‌عنوان یکی از حقوق بنیادین انسان‌ها است، آب‌‌ها نه‌تنها باید سلامت داشته باشد، بلکه باید برای همگان نیز قابل دسترس باشند. در این راستا، مالکیت‌ها باید به صورت منصفانه تنظیم شوند تا حقوق دیگر مالکان ضایع نشود و برداشت‌های غیرمنصفانه منافع عمومی را به خطر نیندازد. تحلیلی از مالکیت زمانی در حقوق ایران با تأکید بر روابط حقوقی مالکان چاه‌ها و قنوات روستایی نشان می‌دهد که این نوع مالکیت، با تفاوت‌هایی از قدیم در قالب عقد مشاعی وارد فقه ایران شده است. نتایج پژوهش حاضر که به روش توصیفی ـ تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه‌ای انجام شده است، حاکی از آن است که آب به‌عنوان مایه حیات و عامل اساسی توسعه، نقش مهمی در پیشرفت بشر ایفا کرده و موجب شکل‌گیری چالش‌ها و تغییرات در مالکیت زمانی و حقوق عمومی بر منابع آبی گردیده است. هدف این مقاله تحلیل روابط حقوقی بین مالکان منابع آبی و بررسی نقش دولت در حفاظت و بهره‌برداری بهینه از آب‌های زیرزمینی است.
Firouzabadian M, Behfarnejad V. The Relationship Between Ownership of Time and the Legal Relationship of the Owners of Rural Wells and Canals. IHRJ 2024; 1 (1) :1-25 URL: http://islamichumanrights.ir/article-1-42-fa.html
فیروزآبادیان مهدی، بهفرنژاد وحیده. ارتباط مالکیت زمان و رابطه حقوقی مالکین چاه‌ها و قنوات روستایی. مجله حقوق بشر اسلامی. 1403; 1 (1) :1-25
