دکترای حقوق بین‌الملل عمومی و دانش‌آموخته دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران، تهران، ایران.
چکیده: (62 مشاهده)
جستار تحقیقی حاضر با رویکرد قیاسی و با روش تحلیلی ـ توصیفی، بر آن است تا سازوکارهای همزیستی مبانی فلسفی اصل کرامت انسانی را با رویه حقوقی، در اسناد تقنینی و همچنین ذیل تصمیمات قضایی، تحلیل کند. با توجه به جنبه‌های متافیزیکی از کرامت ذاتی انسان که همچنان نیز ادامه دارد، اصل کرامت انسانی، فرصت مغتنمی را برای نقد قوام‌یافته و انسجام بخشی این اصل در آثار قانون‌گذاری، به‌ویژه در تصمیمات قضایی باز می‌کند. در نهایت در پایان تحقیق چنین نتیجه‌گیری می‌شودکه گرچه کرامت ذاتی یک فضیلت جهانی است، اما محتوای آن تا حد زیادی به موقعیت‌های اجتماعی، مذهبی و سنتی جوامع خاص بستگی دارد. از این حیث پاسداشت کرامت ذات ذیل حقوق شهروندی به‌عنوان حقوق بشر جمعی معنا می‌یابد. کرامت انسانی با تمامیت جسمی، اجتماعی و روانی یک فرد مرتبط می‌باشد اما با وجود تفاوت‌های آشکار در درک کرامت، به نظر می‌رسد یک هسته مشترک برای ایده کرامت معرفی گردیده است. هسته اصلی کرامت شامل سه عنصر است: 1) ارزش ذاتی همه انسان‌ها، 2) به رسمیت شناختن و احترام به ارزش ذاتی توسط دیگران، و 3) وظیفه دولت‌ها در پاسداشت و تکریم آن به‌عنوان اصل مسلم حقوقی. علی هذه رعایت کرامت انسان به سبب به ما هو انسان بودن وی برای حمایت از حقوق بشر، اهمیت خاص دارد.
